3 km - granica do której można latać bez efektów ubocznych, oddychać
powietrzem atmosferycznym
12 km - granica do której działają niskociśnieniowe maski tlenowe
(przy tym ciśnieniu atmosfera 100% tlenu pozwala normalnie
funckjonować)
18 km - widać już kulistość ziemi
20 km - tzw. granica Armstronga, czyli wysokość powyżej której
człowiek bez kombinezonu zapewnijącego odpowiednie ciśnienie nie może
przeżyć (dłużej niż ok. 90s, przy czym po 10-15s nie jest już zdolny
do samodzielnego działania)
22-25 km - niebo robi się pratycznie czarne
45 km - wysokość do której potrafimy zbudować silniki "oddychające
powietrzem", opierające się na spalaniu paliwa z użyciem tlenu
atmosferycznego, jest to górny zasięg stałego lotu pojazdów na paliwo
chemiczne nie wiozących ze sobą utleniacza (można skakać wyżej ale
kosztem wygaśnięcia silników). innymi słowy to górna granica dla
"normalnych" samolotów
60 km - granica sensownej sterowności aerodynamicznej
85 km - granica gdzie zaczynają działać skrzydła
100 km - granica gdzie opór rozrzedzonego powietrza zaczyna mieć na
tyle istotne znaczenie, że np następuje istotne nagrzewanie od
przelatywania z dużą prędkością - powyżej: najniższe niestabilne
orbity
200 km - rozsądne orbity krótkoterminowe
400-500 km - powyżej: orbity praktycznie trwałe
700 km - zaczyna się egzosfera, jakbardziej rozrzedzona warstwa
atmosfery
1000 km - koniec egzosfery, przyjmuje się granica 100%-ntowej
przestrzeni kosmicznej
35'786 km (42'160 od środka ziemi) - orbita geostacjonarna prędkość -
ok 3 km/s
